Ingesproken tekst in cie. Economische Zaken dd. 28 februari 2005 over het Structuurplan Maatweg

1. Ecologie.

In het ontwerp structuurplan wordt de randvoorwaarde gesteld dat

- bij de inrichting van het gebied de ecologische inpasbaarheid de leidraad zal vormen en

- dat aansluiting gezocht zal worden met de ecologische zone langs het Valleikanaal.

Met het oog op deze waardevolle ecologische hoofdstructuur en verbindingszone vinden wij dat er voor een dergelijk gebied eerst een visie vanuit het behoud van die natuurwaarde ontwikkeld moet worden alvorens er überhaupt van stedenbouwkundig ontwerp sprake kan zijn. Daarom vragen wij ons af of er al een goed onderbouwde ecologische flora-fauna inventarisatie voor dit hele gebied, inclusief de Kop van Schothorst, gebaseerd op de huidige en de mogelijke toekomstige situatie, is gemaakt. De SGLA vindt dat een ecologische zone van de Schans naar het Valleikanaal via de Kop van Schothorst gewaarborgd moet zijn.

Omdat in de onderhavige locatie zich een waterrijk gebied bevindt hebben wij eerder gevraagd ook met een waterplanvisie te komen. Dit is helaas niet gebeurd en wij vinden dit een gemiste kans.

2. Verkeer.

Wat betreft de in het structuurplan vermelde uitgangspunten en de stelling dat de afwikkeling van het verkeer op relatief eenvoudige wijze via de bestaande wegenstructuur vorm gegeven kan worden, is de SGLA een andere mening toegedaan. De SGLA stelt dat een gedegen oplossing voor het verkeer een moeilijke opgave is, als je sluipverkeer en/of filevorming wilt voorkomen. De SGLA was daarom blij met de toezegging van de wethouder Verkeer, de heer Brink, maart 2004, om op korte termijn om te tafel te gaan zitten en te brainstormen over de verkeerssituatie en mogelijke oplossingen. Helaas is het echter zo dat er nog steeds geen werkgroep, ondanks herhaalde toezeggingen van de wethouder zelf, tot stand is gekomen. Vrijdag j.l. ontvingen wij een e-mail met een aantal voor in de maand maart voorgestelde data. De opmerking in de reactienota, dat er helemaal geen toezegging is gedaan, snijdt dus geen hout, want bij het desbetreffende gesprek was zelfs een ambtenaar aanwezig. Deze gang van zaken, is des te teleurstellender omdat het niet de eerste keer is, dat verkeer bij het maken van stedelijke plannen sluitpost is.

Wij vinden dat nadrukkelijker dan bij eerdere stedelijke plannen specifieke randvoorwaarden als toetsingskader voor verkeer moeten worden meegegeven, en dat dit als harde randvoorwaarde moet worden gehanteerd. Er dient dus vooraf antwoord gegeven te kunnen worden op zaken als ontsluiting Ziekenhuis op de Maatweg, garanderen van voldoende doorstroming op deze weg, parkeerproblematiek, relatie tussen verschillende fietsroutes, bushalte en afstand bushalte tot ingang Ziekenhuis, noodentree ambulancevervoer, etc. etc. Oplossingen dienen geen sluitpost maar leidraad te zijn. Over deze zaken en toenemende luchtvervuiling als gevolg van een vergrootte verkeersintensiteit zou niet gezegd mogen worden "dat komt nog wel".

3. Ontwerp.

Wij scharen ons achter de door de Raad oorspronkelijk uitgesproken wens voor een Ziekenhuis van maximaal 4 bouwlagen en de in het structuurplan opgenomen randvoorwaarde dat het Meander Medisch Centrum en het RGC landschappelijk ingepast moeten worden. Ergo: genoemde inpassing met maximaal 4 bouwlagen voorkomt dat een stedelijke bebouwing een te dominante uitstraling krijgt en een respectloze inbreuk maakt op het open landschap.

4. De Kop van Schothorst.

M.b.t. de Kop van Schothorst en de tot dusver gevoerde procedure zijn wij het spoor bijster omdat:

1. De Raad geen kaderstelling of opdracht heeft gegeven voor de ontwikkeling van de Kop Schothorst
2. De Kop van Schothorst toch ineens deel uitmaakte van het Structuurplan Maatweg
3. Nu voorgesteld wordt de Kop van Schothorst uit het structuurplan Maatweg te halen
4. Vervolgens de Kop van Schothorst wel in de modellenstudie voor de financiering van de ziekenhuislocaties wordt meegenomen
5. Het onduidelijk is waar en wanneer de of-vraag om te bouwen in de Kop van Schothorst ter discussie wordt gesteld. Dit laatste temeer, omdat SOB voorstelt om bureau Khandekar, in overleg met omwonenden en andere betrokkenen, de locatie op korte termijn uit te laten werken en op basis daarvan planologische maatregelen voor te bereiden. De bedoeling is dat de locatie al in 2005/2006 in de markt kan worden gezet en direct daarna gerealiseerd kan worden
6. Het heel vreemd is, dat zonder opdracht en kaderstelling de procedure om te bouwen in de Kop van Schothorst dus gewoon doorgaat
7. Onze verbazing nog groter wordt, als wij lezen dat voor de locatie de Kop van Schothorst de uitgangspunten in het Structuurplan gehanteerd worden, alsof daar al een uitspraak over is gedaan
8. Wij vragen u nadrukkelijk wanneer en hoe de besluitvorming verder zal plaatsvinden en of  de Kop van Schothorst alvorens er een kaderstellend besluit valt nog terugkomt in de Commissie?!

Ingesproken tekst in cie. Economische Zaken dd. 28 februari 2005 over de modellenstudie ziekenhuislocaties

Groen als natuurwaarde of woonkwaliteit ?

Het feit dat het behoud van groen zo verdedigd wordt, komt voort uit het belang dat gehecht wordt aan de waarden voor dier en plant en daarmee dus aan het belang voor de mens zowel milieuhygienisch, als recreatief. Het verdwijnen van groen aan de Maatweg heeft de discussie over nieuwe kansen voor het Heiligenbergerbeekdal in een stroomversnelling gebracht. Daar bouwen in het groen, bij de Elizabeth terug geven van groen. Het verbaast de SGLA daarom in hoge mate, dat er niet vanuit de natuurwaarde en gebruikswaarde voor de wandelaar is ontworpen, maar dat de woonomgeving voor de nieuwe bewoner uitgangspunt is geweest voor de ontwerpen. Rood voor groen is niet geintroduceerd om ruimtelijk te wonen, maar opgevoerd om een voorgestane groene ontwikkeling financieel mogelijk te maken. Hier wreekt zich het feit dat er nog geen structuurplan voor dit hele gebied is gepresenteerd, met daarin een duidelijke visie op een groene ontwikkeling.

Verspreid bouwen in een groen gebied tast niet alleen de natuurwaarde, maar ook de gebruikswaarde voor de wandelaar aan, terwijl de natuurwaarde in al zijn facetten toch het centrale punt in de discussie is geweest. Harde bebouwing die een gebied doorsnijdt, herstelt niet een verbindingszone, maar blokkeert deze. De opzet gebieden maximaal groen te houden is niet ingegeven om mensen ruim in het groen te laten wonen en deze kwaliteit als uitgangspunt te nemen. Met de stedelijke invulling voor het Elizabeth, en bij een van de ontwerpen voor Kop Schothorst  wordt uitgegaan van de toekomstige bewoners en wordt in feite de discussie 180 ⁰ gedraaid. Uitgangspunt dient te zijn het vergroten van de natuur-, en gebruikswaarde voor mens, dier en plant. Dit uitgangspunt dient gehanteerd te worden als bebouwing onvermijdelijk is.

De wandelaar

De schetsen geven vooral beelden vanuit het platte vlak. Dat komt heel groen over, maar wat voor groen is dit, wat ervaart de wandelaar. Een slingerpaadje in een weliswaar groen woongebied tussen of langs een wooncomplex, is natuurlijk iets anders, dan lopen in een park, in een aaneengesloten stuk. Als een dergelijk plaatje van bijvoorbeeld de Eemgaarde in Dorrestein zou worden gemaakt, is er ook veel groen te zien. Maar wie loopt er voor of achter langs dit complex/Eemgaarde. De gebruikswaarde van dit groen is voor de wandelaar nihil.

Verkeer

Welke gevolgen het wonen heeft voor de infrastructuur is niet aangegeven, maar iedereen kan zich een voorstelling maken, dat er naar deze wooncomplexen ook wegen leiden en er bezoekersparkeren moet worden gerealiseerd. Voor het parkeren van de bewoners zelf  wordt uitgegaan van ondergronds parkeren. Dit laatste is mooi streven, maar zelfs bij een plan als CSG-Noord, waar dit een harde randvoorwaarde was, lijkt dit niet te gaan lukken. Zodra de markt mee mag praten, gaan er andere zaken spelen. Hoe hard worden deze kaders straks door u als raad gehanteerd?

Plannen haalbaar praten is gemakkelijker dan haalbaar maken. Ook dit pleit daarom om vooral aan de rand te blijven, waardoor aanpassingen niet direct opnieuw een aanslag op het groen zullen betekenen.

Elizabethlocatie

Het stedelijk ontwerp laat zien, wat er mogelijk is. Het zet aan tot een discussie en in die zin zijn deze schetsen als modellenstudie erg nuttig. Een algemeen bezwaar voor de twee ontwerpen op deze locatie is dat het groengebied teveel verrommeld wordt. De SGLA pleit nadrukkelijk voor een aaneengesloten groengebied met eventuele lage bebouwing langs de Heiligerbergerweg. Voor alles dient de natuur een nieuwe kans te krijgen. Bebouwing moet daaraan ondergeschikt gemaakt worden. Wij missen voor deze groene long een gedragen en gedegen structuurplan.

Tegelijkertijd is duidelijk dat er aanmerkelijk minder woningen gebouwd zouden hoeven te worden, dan voorgesteld in deze ontwerpen. In een veel eerder stadium is er al voorgesteld om de zwarte driehoek tegen de A-28 aan te benutten voor woningbouw en dit geld te gebruiken ter compensatie van de ziekenhuislocatie. Het verbaast de SGLA, dat deze locatie niet is meegenomen in de modellenstudie en betrokken bij de financiele haalbaarheid.

De Kop van Schothorst

Dit gebied is uit het Strplan Maatweg gehaald, maar duikt nu ineens op in de modellen studie. Ook hier geldt dat eerst een visie op het groen geformuleerd zou moeten worden en pas vandaar uit verder gekeken zou moet worden.

Lichtenberglocatie

Het is zeer frappant dat de ontwerpen van zowel de bewoners, als van de heer Khandekar in hoofdlijnen zo op elkaar lijken. Of juist niet omdat hier gewerkt is met algemene stedenbouwkundige principes. Als het gaat om het creeren van draagvlak dan vinden wij dat het groen houden van de strook langs de Jacob Catslaan als kader zou moeten worden meegegeven. De zichtlijn op de kerk vinden wij een waardevol gegeven. Vanuit historisch perspectief spreekt een hoog gebouw op deze locatie ons aan. Boven op de berg schijnt ooit een soort vuurtoren gestaan te hebben als baken voor de omgeving, vandaar de naam Lichtenberg. Die functie mag wat ons betreft behouden blijven. Het ziekenhuis is van grote afstand zichtbaar en het uitzicht vanuit het gebouw bijzonder.

In de bewonersvariant is een hooggebouw opgenomen, dat opnieuw als baken kan dienen. Door op de bovenste verdieping een restaurant in te richten kunnen niet alleen bewoners, maar ook anderen genieten van het uitzicht en kan Amersfoort er een nieuwe trekker bij krijgen. Wij pleiten daarom voor de bewonersvariant.

Samenvattend

1. Duidelijk is dat er eerst een groenvisie met natuurwaarde en gebruikerswaarde geformuleerd dient te worden, voordat er een stedelijk concept ontwikkeld wordt. Uitgangspunt hierbij moet zijn, dat gebieden niet verbrokkeld worden.

2. De driehoek bij de A-28 is ten onrechte niet meegenomen in de financiele haalbaarheid.

3. Ondergronds parkeren prima, maar dan een marktconform plan maken met een hoge realiteitswaarde, waarin ondergronds parkeren een harde randvoorwaarde is.

4. Als er iets te kiezen valt, kiezen wij voor de Lichtenberg voor de bewonersvariant.

Ingesproken tekst in cie. Economische Zaken dd. 13 september 2004 over de Ziekenhuislocaties

De SGLA is geschrokken van de berichtgeving over het akkoord over de drie ziekenhuislocaties. Allereerst over het grote geldbedrag dat hierbij is betrokken én het grote financiële risico dat hiermee wordt gelopen. En daarna ook vooral over de inhoudelijke invulling van de drie locaties.

1. De financiële consequenties

Het is onvoorstelbaar dat de gemeente Amersfoort voor 60 miljoen het Rijk (WVS én defensie) financiert en tegelijkertijd ook regiogemeenten voor niets een grootschalige gezondheidsvoorziening krijgen. In feite is een ziekenhuis een taak van de rijksoverheid. Het is vreemd dat de gemeente daar zoveel geld in steekt vooral als ook gaat om sloopkosten en boekwaarde van gebouwen. Argumenten dat de gemeente de her ontwikkeling zoveel mogelijk in eigen hand wil houden snijdt geen hout, als dergelijke grote financiële bedragen uit de exploitatie van het gebied moet komen en het grote financiële risico’s met zich meebrengt. Je kunt hier alleen nog maar spreken van rood voor geld, met groen als sluitpost.

2. De inhoudelijke invulling van de drie locaties.

Inhoudelijk heeft de SGLA grote problemen met dit voorstel. Als u akkoord gaat met dit voorstel, dan stelt u en kader zonder dat de inspraak daarover is afgerond. U bent immers nog bezig met een structuurplan Maatweg, u hebt immers de structuurvisie Randenbroek nog steeds niet afgerond. En bij de vaststelling van het bestemmingsplan Berg heeft u gezegd, dat u  zelf, als Raad, eerst de kaders wilde vaststellen voor de locatie De Lichtenberg. Daarvoor is zelfs een motie aangenomen. En nu krijgt u een voorstel voorgelegd waarbij u besluit om de ontwikkelingspotenties voor De Lichtenberg op 150 woningen en voor de Elizabethlocatie zelfs op 400 appartementen vast te leggen. Over de Maatweg wordt niet gesproken, maar daarvoor wordt in het structuurplan een voorschot genomen door de kop van Schothorst vol te bouwen. Overigens is ook dat niet in overeenstemming met eerder door u meegeven kaders.

Geachte Raad, als u dit voorstel op deze manier vaststelt dat gaat u een gigantisch risico aan én onthoudt u de bewoners een groene long in de stad. Daarnaast lapt u de inspraakafspraken aan uw laars. De SGLA heeft echter nog de hoop dat u als gemeenteraad nu het heft in handen neemt en duidelijk maakt waarvoor u gekozen bent. Nee tegen volbouwen, nee tegen slecht onderbouwde financiële risico’s en nee tegen procedurele wanorde.

De keus voor een nieuwe ziekenhuislocatie is gedaan op basis van argumenten, die in dit plan niet zijn terug te vinden. Motiveringen en toetsingskaders worden op deze manier rituelen. Aan u als raad vragen wij: stel eerst uw eigen randvoorwaarden en uitgangspunten vast, voordat u dit besluit op deze manier neemt.

Aan de gemeenteraad van Amersfoort

Amersfoort, 24 mei 2004

Geachte raad,

De vereniging Samenwerkende Groeperingen Leefbaar Amersfoort wil hierbij haar zienswijze geven op het Ontwerp Structuurplan Maatweg.

Onze zienswijze richt zich op:

De SGLA is zeer teleurgesteld over de wijze waarop u als raad het voorontwerp structuurplan en de reactienota heeft behandeld. De raad vond het nog te vroeg om duidelijke keuzes te maken, daarmee de suggestie wekkend, dat alles nog maar even laten wat door het college is voorgesteld, geen keuze inhoudt. Hiermee heeft de gemeenteraad geen recht gedaan aan de nieuwe duale werkwijze Raad in het kader van de Ruimtelijke Ordeningsprocedures zoals vastgesteld in september 2003. In deze nieuwe werkwijze is vastgelegd dat de Raad de kaders meegeeft aan het college en vervolgens deze hieraan toetst. We moeten helaas anders constateren. Er waren zelfs partijen geen keuzes wilden maken, omdat "het toch nog wel een keer terug komt" Op deze wijze neemt u als raad uw eigen werkwijze niet serieus noch de insprekende burgers. De SGLA is hierover ernstig teleurgesteld. Het houdt in feite in dat de inspraakreacties nog eens moet worden ingediend, alleen nu als zienswijze. Moeten wij er nu op vertrouwen dat een ingediende reactie wel een serieuze behandeling krijgt?

Een ander aspect is dat door nu geen richtinggevende uitspraken te doen, het risico groot is, dat in een later stadium zaken niet meer kunnen of door tijdgebrek er wederom geen zorgvuldige behandeling plaats vindt. De nieuwe werkwijze is er nu juist op gericht om dat soort problemen te voorkomen.

De SGLA handhaaft (noodgedwongen) haar eerdere zienswijze op dit onderwerp. Enerzijds omdat in de reactienota op dit punt geen dan wel onvoldoende antwoord is gekomen, anderzijds omdat door de behandeling zoals hierboven beschreven, ook de Gemeenteraad geen antwoord heeft gegeven op dit onderdeel. In de reactienota (blz. 38) wordt zelfs gesuggereerd dat het structuurplan past binnen de gestelde randvoorwaarden zoals door de gemeenteraad is meegegeven. De SGLA is en blijft het hiermee om de onderstaande redenen oneens.

Op 30 januari 2001 heeft de raad besloten het M.O.B. - terrein aan te wijzen als nieuwe ziekenhuislocatie en hiervoor een aantal randvoorwaarden meegegeven. In het voorontwerp wordt in heel algemene termen een hoofdstuk gewijd aan de randvoorwaarden. De SGLA vindt het storend dat deze randvoorwaarden niet expliciet en volledig genoemd worden. Daarnaast zijn ook in andere stukken randvoorwaarden gesteld: B&W nota 687794 d.d. 16-01-2002: "geen medewerking te verlenen aan bebouwing op het terrein van De Schans". In de randvoorwaarden van 30 januari 2001 wordt over het gebied grenzend aan de wijk Schothorst weliswaar gesproken over een ruimtelijk-functionele afronding van de wijk, maar dit wordt geplaatst in de "potentie dat dit gebied geschikt om een eigen karakteristiek te ontwikkelen met als thema water en ecologie. In de conceptstructuurvisie is hiervan weinig terug te vinden. De SGLA is van mening dat bij het nieuwe duale stelsel, duidelijk en herkenbaar tot uitdrukking moet komen, wat binnen de opgedragen randvoorwaarden van de raad valt en waar sprake is van bestuurlijke vrijheid cq voorstellen. Als de raad een toetsende rol heeft, moet duidelijk zijn, waaraan getoetst moet worden en waardoor beoordeeld kan worden of zaken conform, of wellicht zelfs in strijd zijn met vastgesteld beleid cq randvoorwaarden, dan wel anderszins discussie behoeven. Door dit onderscheid duidelijk als randvoorwaarde bij nieuwe plannen op te nemen, kan de burger beter het politieke besluitvormingsproces begrijpen en scheelt in het nazoeken. Geconstateerd moet worden, dat de raad ingestemd heeft met het locatie voorstel voor het Ziekenhuis op het MOB-terrein en daarbij bebouwing bij de Schans uit te sluiten. Daarbij is in de betreffende Raadsvergadering nadrukkelijk toegezegd dat het niet de bedoeling is om het gebied de Maatweg vol te bouwen.

De SGLA vraagt zich af wat de waarde van het dualisme is nu er blijkbaar toch sprake is van het betrekken van de gehele groene long bij de kop van Schothorst. Het nu voorliggende structuurplan zou opnieuw opgesteld en beperkt moeten worden tot de randvoorwaarden die bij het aanwijzen van de Ziekenhuislocatie zijn vastgesteld, namelijk bouw van het Ziekenhuis op het MOB-terrein.

De SGLA vindt dat in de reactienota op het voorontwerp structuurplan Maatweg onvoldoende ingegaan is op de ingediende bezwaren op dit punt. De SGLA ziet zich dan ook genoodzaakt haar bezwaren te handhaven.

Het ziekenhuis heeft in een openbare raadsbijeenkomst op 3 juli 2000 aangegeven een locatie nodig te hebben: 65.000 m2 ziekenhuisgebouw, gebouw van 4 verdiepingen, 1100 parkeerplaatsen en ca 10 ha terrein. Ook tijdens de eerder genoemde raadsvergadering werd gesproken om uit respect voor het open landschap een bouwhoogte van maximaal 4 bouwlagen te houden met het nadrukkelijke verzoek om tot een zorgvuldige inpassing te komen. Nu blijkt dat voor het contrast tussen het landschap en het ziekenhuis wordt gekozen inclusief een accent van 9 bouwlagen. Het is al vaker gebleken dat de raad kiest voor een harmonieuze inpassing en dat de tegenstelling, het contrast de insteek wordt. In relatie tot deze randvoorwaarde zou het ziekenhuis ca 10 HA nodig hebben. De SGLA pleit ter voorkoming van een dominante stedelijke bebouwing in dit open landschap om alles achterwege te laten, dat een respectloze inbreuk hierop maakt.

In het voorontwerp wordt gepleit voor toevoeging van accentbebouwing in een groene setting, omdat dit het gebied als stadsentree zou versterken. In een eerdere visie op de Kop van Schothorst is er sprake van dat dit plangebied een gebied is met een unieke ligging t.o.v. het centrum en dat het heel veel potenties en hoogwaardige landschappelijke kwaliteiten bezit en dat met name de groenrecreatieve relatie tussen stad en landschap tot stand zou moeten worden gebracht. Het verbaast de SGLA dat ter wille van het genereren van financiën, de visie weer zo snel omslaat in iets totaal anders: namelijk bouwen. Met de reeds bestaande landmark van 16 bouwlagen en daarnaast een van 8 bouwlagen, zou het hoogwaardig ontwikkelen en benutten van landschappelijke kwaliteiten van dit gebied meer voor de hand gelegen hebben. Er is op verzoek van het verzorgingshuis Birkhoven gezocht naar een geschikte locatie om nieuwbouw te plegen, maar dat bleek op deze locatie niet haalbaar. Nu lijkt het erop dat deze locatie gewoon als woningbouwlocatie wordt geconfisceerd. Een landmarkfunctie-discussie, al of niet in samenhang met stadsrandparkeren, is voor Schothorst, gezien het feit dat de 16 hoge Vuurtoren en de 8 hoge Balladeflat ook al voor dit argument zijn gebruikt, niet van toepassing.

Als de Groenblauwe Structuur, het Landschapsbeleidsplan, de Nota Buitenkans en de ecologische structuur van dit gebied serieus worden genomen, vragen deze een andere invulling, dan wat wordt voorgesteld. Hierbij moet ook bedacht worden, dat de stedelijke bebouwing in Schothorst van een hoge dichtheid is, omdat het wijkgroen centraal geclusterd is. Het ligt daarom meer in de lijn om eindelijk eens invulling te gaan geven aan het versterken van landschap en natuurontwikkeling. De voorgestelde bebouwing in de Kop van Schothorst wordt door het SGLA dan ook afgewezen

De beantwoording in de reactienota heeft onze eerder uitgesproken zorgen niet kunnen wegnemen. We zijn wel blij met de toezegging van de wethouder Verkeer, dat over de nadere invulling een verkeerswerkgroep zal worden geformeerd, waarbij de uitwerking gezamenlijk kan plaatsvinden samen met bewoners en groeperingen. De SGLA wil graag aan een dergelijke verkeersgroep meewerken. Onze eerder ingediende zorgpunten worden hieronder nogmaals weergegeven.

Een gedegen oplossing voor het verkeer lijkt nog een moeilijke opgave. Midden tussen de kruispunten Hamseweg en Bunschoterstraat, die met verkeerslichten worden geregeld, komt op een afstand van nog geen 0,7 km afstand een rotonde. Deze rotonde vormt de entree naar het ziekenhuis (voor fietsers en voetgangers, 'halers en brengers' en auto's richting parkeerplaats, goederentransport) en wordt ook de noodentree voor het ambulance vervoer. Deze maakt ook nog onderdeel uit van een belangrijke doorgaande route naar het centrum van de stad. Verder wordt over de Maatweg ook een (H)OV-lijn gedacht. Geen geringe opdracht om zowel de doorstroming als de veiligheid te garanderen. Dit overziend roept bij de SGLA de vraag op of hier wel voor een rotonde gekozen moet worden. De SGLA heeft hier zeer grote twijfel over.

In het voorontwerp staat dat door van de Maatweg een 50-km weg te maken, dit een positief effect heeft voor de fiets- en voetgangersoversteken. Die vanzelfsprekendheid lijkt ons hier niet erg op zijn plaats, gezien de geschetste situatie. Als bekeken wordt hoeveel verkeer zich hier letterlijk in allerlei bochten moet wringen, leidt dit niet zonder meer tot een veilige inrichting. Tenslotte, ook als 50-km-weg, blijft deze weg een belangrijke verbinding met het centrum van de stad.

De SGLA constateert dat verkeer nog wel eens sluitpost is bij het maken van stedelijke plannen. De SGLA pleit ervoor goede en duurzaam veilige verkeersoplossingen als randvoorwaarden mee te geven bij de stedenbouwkundige opzet en uitwerking.

De SGLA is het volstrekt oneens dat de afstand tussen de halte en de entree van het ziekenhuis 200 m kan bedragen. Volgens de SGLA is het ziekenhuis typisch een voorziening waar de bus dicht bij de entree moet halteren, zoals dat ook voor een stationsingang geldt. De SGLA heeft nog nooit gehoord, dat bij stations ook een dergelijke redenering wordt toegepast. Ook bij stations kan halteren op 200 m afstand tijdverlies een factor zijn. Bovendien trekt een ziekenhuis (en polikliniek) relatief meer mensen aan met een zwakke gezondheid, dan een station. Aangezien een dergelijke redenering bij een station niet wordt gehanteerd, moeten we dat bij het ziekenhuis zeker ook niet doen.

Uit het voorontwerp blijkt ook dat er 200 parkeerplaatsen worden ingericht t.b.v. het zogenaamde stadsrand parkeren. Om stadsrand parkeren tot een succes te maken zijn randvoorwaarden nodig, zoals een goed en een aansluitend openbaar vervoer (tot hoe laat en frequentie). De vraag is of hier al voldoende onderzoek naar gedaan is en welke randvoorwaarden worden meegegeven die dit tot een succes kunnen maken. In dit geval daarom toch nog de vraag of hier ingezet wordt op stadsrand parkeren of een carpoolplaats.

Mocht woningbouw in de Kop Schothorst doorgang vinden, dan verwijzen wij voor wat betreft de verkeersoplossing naar onze inbreng bij het voorontwerp bestemmingsplan Schothorst-Zielhorst. De SGLA vindt dat voor wat betreft de ontsluiting van dit gebied een oplossing via de Paladijnenweg en de Maatweg tegen elkaar moet worden afgezet.

We hebben kunnen constateren dat er nu een inventarisatie ligt over de ecologische aspecten. Een belangrijke randvoorwaarde bij de ontwikkeling van deze locatie zou moeten zijn dat er sprake moet zijn van gelijktijdige ontwikkeling van zowel de ecologische ontwikkeling als de ruimtelijke ontwikkeling van het gebied. Hierdoor wordt voorkomen dat de habitat in dit gebied langdurig wordt verstoord. De SGLA pleit ervoor om dit als belangrijke randvoorwaarde op te nemen.

Uit de financiële paragraaf wordt de financiering niet duidelijk. Er wordt alleen duidelijk dat de kosten geraamd worden op 3,5 tot 4 miljoen Euro en dat de inrichtingskosten op het terrein van het nieuwe ziekenhuis daar niet in zijn meegenomen. Bij dit laatste moet de vraag gesteld worden of dit kosten zijn, die door de gemeente gedragen moeten worden of door het ziekenhuis.

In de inmiddels vastgestelde Groen Blauwe Structuur heeft de raad aangegeven, dat de drie ziekenhuislocaties gezamenlijk budgettair neutraal ontwikkeld moeten worden. Een inzicht in die samenhang ontbreekt volledig. Dat betekent ook dat we geen zicht hebben op de consequenties die dat nog kan hebben. We vinden dat die samenhang niet mag ontbreken en de burger recht heeft om te weten waar men aan toe is. Juist t.b.v. die samenhang zijn kaders nodig, kaders die inzicht geven in de gevolgen van een budgettair gebied. Dit zou dus nu ook moeten zijn toegevoegd.

De SGLA hoopt dat haar zienswijze bij vaststelling van het Structuurplan tot aanpassingen in de procedure en planopzet zal leiden. Voor de goede orde melden wij hierbij ook zonodig gebruik te willen maken van de hoorzitting.

Met vriendelijke groet,

namens de Samenwerkende Groeperingen Leefbaar Amersfoort

P.L. de Langen, voorzitter

R. Norp-Kruiderink, vice-voorzitter