Dit bestemmingsplan NIEUWE WONINGBOUW NAAST de baggerberging mogelijk maakt! Dit bestemmingsplan de hindercontour van 500m wil verkleinen naar 250m en zelfs minder wanneer milieurapportages hier aanleiding toe geven.

Uit de beantwoording op de inspraakreacties blijkt werkelijk niets van zorg om de mogelijke aanwezigheid van een baggerberging, maar worden insprekers gerustgesteld, dat een baggerberging op korte afstand geen enkel probleem vormt, de stort niet stinkt, er geen negatieve milieugevolgen zijn, enz. enz. Van zorg en maatschappelijke onrust en het afwillen van een baggerberging, blijkt uit de hele beantwoording niets, maar dan ook niets. Integendeel, geprobeerd wordt de zorg over de komst van een baggerspeciedepot weg te nemen!

In het plan is, uit strategische overwegingen niet alleen een wijzigingsbevoegdheid voor het baggerspeciedepot ten gunste van woningbouw opgenomen, maar ook een wijzigingsbevoegdheid om het gebied NAAST de feitelijke baggerberging te kunnen benutten voor woningbouw. Gekker kan het niet!

Het lijkt hier niet meer te gaan om een nadere strategische invulling van een tweesporenbeleid, maar om een dubbele agenda!

Gezien de gewekte verwachtingen van het gemeentebestuur is het voorliggende ontwerpbestemmingsplan en de wijze waarop hiermee wordt omgegaan een vorm van onbehoorlijk bestuur.

De SGLA is er op tegen, dat de gemeente dit gebied, of delen ervan, wil aanwenden voor woningbouw onder het voorwendsel om de baggerberging te voorkomen of te vertragen en hieraan al grote bedragen voor uitgeeft:

a) Omdat deze woningbouw geen onderdeel heeft uitgemaakt of betrokken is bij de aanvullende locatie MER baggerberging, terwijl deze locatie notabene als gevolg van de aanwezigheid van Vathorst lager scoorde in het eindresultaat door het toen nog ontbreken van een definitieve verstedelijkingsgrens van Vathorst (criterium bij beoordeling is of er een of meer woonkernen aanwezig zijn binnen een zone van 1000m. van de baggerbergingslocatie).

De vraag of deze baggerberging op zo'n korte afstand tussen woonwijken nog net zo hoog scoort is dus niet beantwoord en ook niet of deze locatie dan alsnog de voorkeur van de provincie zou hebben in relatie tot de andere locaties in de provincie. Verder heeft de gemeente de in aanmerking komende belangen onvoldoende afgewogen.

Het niet meenemen van de woningbouw locatie bij de provinciale baggerstort keus en nu ineens zover gaan dat er zonder enig nader onderzoek nieuwe woningbouw NAAST het baggerdepot wordt mogelijk gemaakt, vindt de SGLA in strijd met de beginselen van zorgvuldig bestuur.

b) Omdat deze woningbouw in strijd is met het vigerende Streekplan.

c) Omdat er een voorschot wordt genomen op de toekomstige herziening van het Streekplan, zonder dat uit de eerste voorstellen blijkt dat dit gebied bestemd zal gaan worden voor woningbouw.

d) Omdat de herziening van het Streekplan de hele vaststellingsprocedure nog moet doorlopen en hierop nu al anticiperen de juridische rechtsgang doorkruist en ondermijnt en daarmee rechtszekerheid en -bescherming.

e) Omdat voor een dergelijk besluit meer nodig is, dan het plakken van het etiket 'woningbouw' zo heeft de schorsing van het Streekplan m.b.t. Vathorst ons geleerd. (Zo kan nog meer bebouwing alleen maar leiden tot nog meer verkeersproblemen. In het bestemmingsplan ontbreekt ook elke nadere onderbouwing van de keuze voor verdere bebouwing, zoals haalbaarheid, verkeer, milieu en uitvoerbaarheid.)

f) Omdat via de opgenomen wijzigingsbevoegdheid ex art.4.4.a. van de planvoorschriften nieuwe woningbouw zelfs wordt toegestaan en mogelijk gemaakt NAAST een feitelijke baggerberging en de gemeente zich niet eens meer, vanuit strategische overwegingen, wil beperken tot woningbouw in de plaats van een baggerberging.

g) Omdat als woningbouw zo belangrijk is, er op een andere wijze geprobeerd had kunnen worden de woningbouw in Vathorst te versnellen door bijvoorbeeld alles in te zetten om tot zichtbare keuzes voor wat betreft de baggerberging te komen, zodat 'Vathorst' weet waar zij bij de verdere uitwerking aan toe is.

h) Omdat de SGLA zich volledig kan vinden in het standpunt van de provincie betreffende ontbreken motivering om te komen tot woningbouw e.a. voorzieningen, naast het feit dat er onvoldoende inzicht is in bijvoorbeeld een adequate ontsluitingsstructuur en een art. 11 WRO-procedure niet het middel is om ontwikkelingen en besluiten die eerst op een hoger niveau nog besloten moeten worden hiervoor te gebruiken.

i) Omdat de Gemeenteraad zich in een eerder stadium heeft uitgesproken tegen verdere stadsuitleg en nieuwe uitbreidingswijken. Nu lijkt er toch een nieuwe uitbreiding te gaan komen, hetgeen indruist tegen eigen beleid en gewekte verwachtingen.

Het ontgaat de SGLA hoe met een vastgesteld bestemmingsplan dat een baggerberging mogelijk maakt "de gemeente" dit alsnog denkt te voorkomen of zelfs denkt te kunnen uitstellen of hergebruik te bevorderen. Met de vaststelling van dit bestemmingsplan wordt het recht om een baggerberging te realiseren gevestigd. Een mogelijkheid om een aanvraag af te wijzen is er dan niet meer. Er zal gewoon tot vergunningverlening moeten worden overgegaan.

Woningbouw i.p.v. een baggerberging is dan eigenlijk niet meer haalbaar. Dan gaat het om zaken als marktwerking, enz.. Maar feit is dat het bestuurlijk sturend vermogen gering is geworden. Het lijkt er veel op dat het college hier al rekening mee heeft gehouden en daarom een derde spoor volgt, voor het geval de baggerberging gewoon doorgaat.

Met het opnemen van een wijzigingsbevoegdheid ex artikel 4. 4.a. van de voorschriften ontstaat er namelijk het wettelijk recht om NAAST het baggerspeciedepot NIEUWE woningbouw te plegen. Dat wordt door de SGLA niet meer gezien als een strategie om baggerstort te voorkomen, maar laat de baggerberging voor wat die is en zet vooral in op een derde spoor: woningbouw.

Niets voorkomen, maar inzetten op EN/EN i.p.v. OF/OF.

Het is duidelijk dat de SGLA geen enkel vertrouwen kan hebben in het op deze manier voorkomen van een baggerspeciedepot. Deze onnavolgbare strategie zal en kan de SGLA daarom niet onderschrijven. De onder 'handige voorwendselen' mogelijk maken van woningbouw wordt door ons dan ook afgewezen.

De zienswijze van de SGLA moet gezien worden in de realiteit van een onherroepelijke Tweede partiële herziening van het Streekplan en in het licht van een aanwijzing. Dat houdt voor ons in, dat een baggerberging in het juridisch bindend kader van een bestemmingsplan, zeer tot onze spijt, geregeld zal gaan worden. Aangezien wij woningbouw niet zien als een strategie om de baggerberging mogelijk te voorkomen, pleit de SGLA ervoor om de resterende gronden open te houden, in dit geval: handhaven van de agrarische bestemming.

Wij verwijzen hiervoor ook naar de recente uitspraak van de Raad van State.

In het aanwijzingsbesluit van Gedeputeerde Staten is gesteld dat de gronden uitsluitend en exclusief voor het gehele plangebied een baggerberging c.a. mogelijk moet maken, in overeenstemming met het bepaalde in de Tweede partiele herziening van het Streekplan provincie Utrecht. Het verbaast de SGLA dat het hele gebied hiervoor wordt aangewezen, omdat voor de feitelijke opdracht waarschijnlijk minder dan de helft van de gronden nodig zullen zijn.

Het verstrekken van een beperktere aanwijzing zou ook meer in overeenstemming zijn met de Tweede Partiele herziening van het Streekplan. Het aanwijzen en bestemmen van een gebied van 92 ha voor baggerberging is in strijd met het in het streekplan genoemde gebied van 37 ha. en bijbehorende noodzakelijke activiteiten.

De SGLA is van mening dat de opdracht zich had kunnen en moeten beperken tot de feitelijke baggerbergingslocatie inclusief bijbehorende activiteiten binnen het zoekgebied. Juist bij het inzetten van zo'n uitzonderlijk zwaar bestuurlijk instrument als het geven van een aanwijzing, dient een overheid zich te beperken tot het hoogst noodzakelijke.

De provincie verdedigt de meer dan noodzakelijke omvang van het baggerbergingsgebied, door op te merken dat deze locatie ook voor andere initiatiefnemers open moet staan. Dit lijkt een te rechtvaardigen stellingname, maar het is juist de provincie die de voorkeur aan Zevenhuizen heeft gegeven om een grootschalig baggerdepot te realiseren vanwege de aanwezigheid van een afvalbedrijf en de aanwezigheid van een initiatiefnemer. Daarbij heeft de provincie zelf besloten om de realisatie van de stortcapaciteit over te laten aan de markt om binnen milieu grenzen ruimte te geven aan een initiatiefnemer om een marktconform initiatief te realiseren. Uit een brief van de provincie aan de gemeenteraad dd 19 aug. 2002 blijkt er een initiatiefnemer te zijn. De provincie gaat er in die brief zelfs vanuit dat het initiatief binnen een redelijke termijn zal resulteren in een milieuvergunning. Het is dan nu een beetje 'flauw' om het anticiperen door de gemeente op het al jarenlange contact tussen bedrijf en gemeente af te doen als een "redactie" over een samenwerkingsovereenkomst tussen de gemeente en de firma Smink. Heeft de provincie zelf niet meegewerkt aan n.b. een grenscorrectie t.b.v. een baggerberging bij Smink en ook verwachtingen gewekt?

Om dus nu te stellen dat het hele (zoek)gebied open gehouden moet worden voor derden en de inrichting en locatiekeus af te doen als "redactie" is niet in overeenstemming met de handelwijze van de provincie in het doorlopen traject.

De opstelling van de provincie lijkt de suggestie te moeten wekken, dat hier geen sprake is van het bevoordelen van bedrijven of toepassen van willekeur. Het lijkt er bijna op dat de weg opengehouden wordt naar de mogelijkheid van openbaar aanbesteden……….

Het hele gebied open houden en ook reserveren voor derden i.p.v. tot een feitelijke baggerberging locatiekeus te komen, betekent dat moeilijk is te beoordelen, welke ruimtelijk relevante gevolgen een nog te maken locatiekeus voor derden kan hebben. Voor de feitelijke locatie keus is geen uitwerking ex artikel 11 WRO opgenomen in het aanwijzingsbesluit, noch in het bestemmingsplan zelf. Dit zou des te meer moeten pleiten om de feitelijke locatiekeus in dit bestemmingsplan zichtbaar te maken en het aanwijzingsbesluit daarop aan te passen.

Conclusie: Met het terugbrengen van de werking het aanwijzingsbesluit tot het vastgestelde doel, wordt het ook voor anderen inzichtelijker om tot een oordeel te komen over ligging, verkeersafwikkeling en andere ruimtelijke relevante zaken. Dit achterwege laten benadeelt andere belanghebbenden in hun meningsvorming en belangen.

De SGLA vraagt daarom nadrukkelijk de werking van het aanwijzingsbesluit in overeenstemming te brengen met het vastgestelde doel en bij het gegrond verklaren van dit bezwaar, het bestemmingsplan hiermee in overeenstemming te brengen.

Geen enkele buitenstander zal uit de reactienota op de ingekomen zienswijze op het conceptplan kunnen opmaken, dat de gemeenteraad zich in november 2001 uitgesproken heeft tegen de komst van een baggerberging in Zevenhuizen en dat het hier om een reuze ommezwaai in beleid ging. Uit de hele reactienota spreekt een toon van 'niets aan de hand, geen enkel bezwaar tegen de komst en/of aanwezigheid van een baggerspeciedepot.' Door deze manier van beantwoorden wordt noch de raad, noch de burger serieus genomen in zijn zorg. Ook het standpunt van de raad om alles op alles te zetten om een baggerberging naast een woonwijk te voorkomen, komt nergens tot uitdrukking, in tegendeel.. Maatschappelijke compassie ontbreekt in de reactienota. Mocht de raad deze toonzetting overnemen of in stand laten (wellicht door tijdgebrek), dan ondermijnt zij hiermee haar eigen geloofwaardigheid.

Uit de beantwoording zou anders dan nu gebeurt, duidelijk moeten worden dat het hier om ingenomen standpunten van het college gaat en dat het college dit voorlegt aan de raad. Er wordt echter bij voortduring gesproken over gemeentelijke beantwoording i.p.v. collegestandpunt c.q. stellingname. Hierdoor wordt het voor 'buitenstaanders' niet duidelijk, dat het hier nog niet vanzelfsprekend gaat om het standpunt van de raad of dat de antwoorden passen binnen de gestelde kaders van de raad. Zo staat er t.a.v. de invulling Vathorst-West en Noord permanent dat door de raad gesproken is over een alternatieve invulling van deze gebieden. Nergens uit de tekst blijkt dat de raadscommissie overvallen werd met de wijze van besluitvorming over de invulling van het gebied en hier in meerderheid zeer kritisch over was. De reactienota camoufleert in grote mate de opvattingen van de raad. Dit kan geen behoorlijk bestuur meer genoemd worden.

De SGLA had graag gezien en ziet bij nieuwe procedures graag, dat inspraakreacties worden behandeld in de raadscommissie ter voorkoming van een gebrek aan tijd om plannen tijdig bij te stellen. Dat geldt m.n. bij dit plan, waarbij strijdigheid met het aanwijzingsbesluit wordt geconstateerd, strijdigheid met beleidsuitspraken van de raad en vele andere onduidelijkheden. De SGLA vindt niet dat van zorgvuldige besluitvorming kan worden gesproken door de zienswijzen en ingediende bezwaren pas voor het eerst op 18 augustus 2003 door de raadscommissie te laten behandelen, terwijl het plan uiterlijk 26 augustus moet worden vastgesteld. Of in zo'n korte tijd de gevolgen van het al dan niet opnemen van bijvoorbeeld de wijzigingsbevoegdheid kan worden overzien, waagt de SGLA te betwijfelen.

Dit artikel beoogt een tweesporenbeleid te volgen. Het enige dat de SGLA kan ontdekken is een derde spoor, namelijk het hoe dan ook mogelijk maken van een nieuwe woonwijk NAAST de feitelijke baggerberging. Er is in deze zienswijze al genoeg over gezegd en het zal duidelijk zijn, dat dit niet serieus genomen kan worden.

Dit voorschrift komt meer overeen met het geformuleerde tweesporenbeleid, maar dient om andere gronden te worden afgewezen. Het artikel is in strijd met het Streekplan, maakt het nog vast te stellen Streekplan ondergeschikt aan een bestemmingsplan en tast de rechtszekerheid en rechtsbescherming aan zoals in de inleiding uitvoerig is beschreven.

De SGLA verzet zich tegen het tenminste halveren van de hindercontour. Zij acht dit in strijd met alle maatschappelijke onrust en zorg bij het onverhoopt doorgaan van een baggerberging. De provincie is niet in staat gebleken met het vasthouden aan een hindercontour van 500m, waarbij zij verder ging dan zij wettelijk verplicht was, de maatschappelijke onrust weg te nemen. (Publicatie Stadsberichten Extra januari 2002). Nu wordt doodgemoedereerd door het eigen stadsbestuur voorgesteld om de hindercontour te halveren indien realisering van een baggerberging onvermijdelijk is. Sterker, hier wordt nog aan toegevoegd: "tenzij uit een Mer-rapport blijkt dat met een kleinere afstand dan de hiervoor genoemde afstanden (250m) kan worden volstaan" (zie planvoorschriften art. 4.a.1. )

'De gemeente' stelt zich nu op het standpunt dat 250m ook mag en dus kiest zij in weerwil van groeiende maatschappelijke bezwaren om te komen tot een ANDERE bestemming, voor een verkleining van de hindercontour bij BEHOUD VAN DE ONGEWENSTE BESTEMMING: het baggerspeciedepot.. Door de hindercontour vast te stellen op 250m, wordt de raad en daarmee heel Amersfoort niet serieus genomen.

De hindercontour dient op tenminste 500m te worden gehandhaafd. Niet vanuit milieuoverwegingen misschien, zoals de provincie al eerder heeft opgemerkt, maar vanuit maatschappelijke overwegingen. Indien onverhoopt dit artikel in stand blijft, maakt de raad zich compleet ongeloofwaardig.

In het plan is geen algemene hindercontour opgenomen (zie bij plankaart). De enige plaats waar over een hindercontour wordt gesproken is in artikel 4.4.a.1. van de voorschriften. Dit kan inhouden dat het verkleinen van de hindercontour van 500m naar 250m. ook gevolgen heeft voor de bewoners in het aangrenzende deel van Vathorst. Of de bewoners van Vathorst hiervan doordrongen zijn, na alle gedane beloften, is maar de vraag. De SGLA is van mening dat ook voor Vathorst moet gelden dat de hindercontour blijft op 500m van een baggerberging, als deze er onverhoopt zal komen, en dat dit ondubbelzinnig dient te worden vastgesteld.

Dit artikel betreft niet alleen de hindercontour, maar ook afstanden die betrekking hebben op andere zaken. Los van het feit dat het hele artikel 4.4 van de planvoorschriften dient te vervallen, geldt dit ook voor de zinsnede: "tenzij uit een Mer-rapport blijkt dat met een kleinere afstand dan de hiervoor genoemde afstanden kan worden volstaan".

In dit voorschrift wordt gesproken over een gemiddelde netto woningdichtheid. Nergens staat iets over een maximum woningdichtheid per ha. Aangezien er een wijzigingsbevoegdheid is opgenomen met een" en/of" bevoegdheid die meerdere doeleinden kan inhouden wordt het niet duidelijk over welke en hoeveel hectare de woningdichtheid berekend wordt. Ook wordt hierdoor niet duidelijk welke gevolgen dit kan hebben voor een afzonderlijk bouwplan. Deze onduidelijkheid over een eventueel eindbeeld wordt versterkt doordat er ook geen maximale hoogten zijn opgenomen. Er wordt een beperking gesuggereerd die er niet is.

In de wijzigingsbevoegdheid ex artikel 4.4. 1-7 ontbreken voor wat betreft woondoeleinden dat geen toetsbare uitwerkingsregels worden meegegeven, zoals maximale aantallen, hoogte maten enz. Er wordt slechts opgemerkt dat bij wijziging hiervoor voorschriften worden gegeven.

Ook op andere plaatsen binnen de voorschriften kan deze duidelijkheid niet ontleend worden, zoals in de begripsomschrijving artikel 1 van de planvoorschriften waar ook geen omschrijvingen opgenomen zijn t.a.v. goothoogten, nokhoogten, enz. Ook op de plankaart ontbreken hoogte maten of aanduidingen die betrekking hebben op een uitwerking ex artikel 11 van de WRO.

Ook wordt nergens aangegeven, dat bij woningen voorzieningen horen en welk kader hiervoor wordt meegegeven: noch in de begripsomschrijving artikel 1 van de planvoorschriften, noch in uitwerkingsregels.

Woningbouw wordt genoemd en dat is het. Er wordt een blanco cheque afgegeven en de uitwerkingregels leveren noch een eindbeeld noch een toetsingskader op.

De SGLA handhaaft haar stelling dat de Groen Blauwe structuur nog niet is vastgesteld, maar slechts vrijgegeven is voor inspraak en derhalve ook niet als onderlegger voor het bestemmingsplan kan worden gebruikt. Temeer omdat, volgens de reactie van het College, met de vaststelling van het plan zelf de daarin opgenomen beleidsuitgangspunten worden vastgesteld. Om deze wijze ontstaat een getrapte besluitvorming die de inspraak over de Groen Blauwe Structuur tot een wassen neus maakt.

De SGLA verzoekt de gemeenteraad iedere verwijzing naar de nog niet vastgestelde Groen Blauwe Structuur uit het bestemmingsplan te schrappen. Dit kan ook zonder problemen aangezien deze verwijzingen uitsluitend betrekking heeft op de ten onrechte opgenomen wijzigingsbevoegdheid.

De SGLA maakt bezwaar tegen het ontbreken van een inrichtings-Mer Smink. In het bestemmingsplan is daarom geen rekening kunnen houden met de adviezen en richtlijnen van de Mer-commissie. De milieu technische gevolgen van baggerberging zijn hierdoor onvoldoende inzichtelijk. In die zin vindt de SGLA het bestemmingsplan onvolledig en te prematuur om vast te stellen. In dit kader vinden wij ook het aanwijzingsbesluit onvolledig en onjuist. Voor de milieuaspecten verwijst de SGLA verder naar de zienswijze van GUS en beschouwen die zienswijze voor deze aspecten als hier herhaald en ingevoegd.

De SGLA is van mening dat er een uitwerkingsbevoegdheid ex artikel 11 WRO moet worden opgenomen t.b.v. de nadere uitwerking van de feitelijke locatiekeuze voor het baggerdepot en de bijbehorende activiteiten. Ruimtelijke keuzes kunnen heel verstrekkend zijn en het is daarom ook onjuist dat dit plan zonder inrichtings-Mer vastgesteld gaat worden. Er dient een uitwerking c.q. inrichting te komen die de minste schade en hinder naar de omgeving heeft. Met het opnemen van een uitwerkingsbevoegdheid ex artikel 11 WRO wordt iets van zorg over de meest gunstige inrichting weggenomen.

Op de plankaart ontbreekt een hindercontour.

De SGLA maakt bezwaar tegen het bestemmen van het hele gebied als baggerspeciedepot. Hoewel de provincie van mening is dat dit in overeenstemming is met het aanwijzingsbesluit, is de SGLA een andere mening toegedaan. Het juridisch mogelijk maken van een baggerberging met bijkomende activiteiten rechtvaardigt niet het hele gebied te bestemmen als baggerspeciedepot. Dit betekent dat de helft of meer van het ZOEKGEBIED ten onrechte de bestemming van baggerberging krijgt.

Ook op basis van andere overwegingen heeft de SGLA bezwaar het hele zoekgebied te bestemmen als baggerspeciedepot.

Hoewel de SGLA tegen de opgenomen wijzigingsbevoegdheid artikel 4.4 van de planvoorschriften is om met gebruik van artikel 11 WRO woondoeleinden en bedrijfsdoeleinden mogelijk te maken, ontbreekt op de plankaart elke relatie op deze wijzigingsbevoegdheid.