OV-Vathorst

Afdrukken

voorstel publieke raadpleging criteria HOV-Noord

Vervolg
Aan die publieke discussie heeft het niet alleen tot op heden ontbroken, maar ook de uitkomsten van de bestuurlijke rapportage zijn noch door u als commissie, noch door de participatie-groep, noch door de bevolking inhoudelijk getoetst, laat staan bediscussieerd.
Nu met een beperkte tracee-keus komen, zou betekenen dat 'de gemeente' zijn energie vooral zou steken in de gekozen tracees en de bevolking in dat waar het niet over zou mogen gaan.
Een discussie over de criteria zal niet gemakkelijk zijn, maar wie bestuurlijke vernieuwing hoog in het vaandel heeft en ook zegt de bevolking meer te willen betrekken bij haar beleid en dus de besluitvorming, ontkomt niet aan moeilijke publieke discussies.
Zo'n discussie hoort dan wel aan een te nemen besluit vooraf te gaan en zich niet te beperken tot een groepje actieve bewoners. Daarvoor is dit te nemen besluit te ingrijpend. Het gaat hier niet om het nog niet durven te besluiten en weglopen van verantwoordelijkheden, maar het nog niet toe zijn aan een definitieve tracékeuze.
Dat de gemeente haar eigen voorkeur of gecharmeerdheid voor bepaalde modellen en vervoersysteem niet onder stoelen of banken gestoken heeft en steekt, doet hier niets aan af. Deze opstelling veroorzaakt natuurlijk wel de nodige verwarring en ruis.
Mede door deze opstelling van de gemeente en hetgeen van ambtelijke zijde ook de participatiegroep was meegedeeld, drong de mededeling van de wethouder over het voorliggende collegebesluit, maar traag door bij de participatiegroep. Hun denken was inmiddels teveel afgestemd en beïnvloed door de informatiestroom die zij ondergaan hadden. Het duurde even voor het bij de participatiegroep doordrong wat het genomen besluit inhield: geen beperkte tracékeuze, maar eerst een raadpleging over de criteria die aan een tracékeus vooraf gaan. Er ligt voldoende materiaal om zo'n discussie te kunnen voeren.
Natuurlijk ligt er een kader aan die discussie ten grondslag. Het feit dat er een besluit ligt om Vathorst te verbinden met het centrum en de bestaande stad en bijvoorbeeld het breed gedragen beleidsuitgangspunt, het gebruik van het openbaar vervoer te bevorderen. Maar dat laatste kan op veel manieren.
Het zal dus ook moeten gaan over de huidige praktijk in de vervoerskeuze, hoe een keus te beïnvloeden, wat er dan minimaal moet veranderen of nagelaten worden om dat te bereiken. Daarbij zullen criteria aan de orde komen, als: loopafstand naar de halte, de rijtijd van de bus zelf, invloed van het comfortabeler maken van de bus (geldt trouwens ook de zgn gewone bus), frequentie binnen de lijnvoering, betrouwbaarheid, enz..
In dit geheel zullen ook zaken als toekomstige ontwikkelingen meegenomen moeten worden zoals, de mogelijke gevolgen voor een keus van 'HOV-vrijebusbaan' . Uiteindelijk heeft een dergelijke keus niet alleen gevolgen voor de leefbaarheid in de wijken, maar heeft ook invloed en mogelijke consequenties voor wat betreft de exploitatie op het (reguliere) OV in die wijken zelf. Kortom er valt genoeg te zeggen, zeker ook naar aanleiding van de bestuurlijke rapportage HOV-Noord.
Wij zien deze stap op weg naar de definitieve besluitvorming niet als zwakte, maar als een serieuze poging ernst te maken gedane toezeggingen na te komen, zowel naar de participatie-en bewonersgroep, als naar de bevolking toe.
Proces zelf
Toch ook iets over het proces zelf. Iedereen wist en weet dat de afweging om tot een tracee-keus te komen complex en moeilijk ligt. Er is een veel belovende start gemaakt. Vertegenwoordigers uit de verschillende wijken werden vanuit de wijkbeheerteams gevraagd deel te nemen aan de participatie. Daarnaast werden ook een aantal stedelijke groeperingen uitgenodigd deel te nemen. Voor het eerst in de geschiedenis werd een regiegroep in het leven geroepen om dit participatieproces te begeleiden. Deze werd opgeheven, toen de participatie groep advies had uitgebracht. Achteraf gezien voortijdig. De adviezen van de participatie-groep waren in meerderheid afwijzend waar het de Centrale-as variant betrof. Veel vragen konden niet afdoende beantwoord worden, omdat deze buiten de opdracht van uitvoerders vielen en van maatschappelijke en politieke aard waren. Mede als gevolg daarvan is besloten een denkpauze in te lassen. en op deze vragen een antwoord te krijgen. Een juist besluit.
De politiek dacht na en een deel van de participatiegroep ging verder met nadenken en is met een alternatief gekomen. De politiek en de wethouder hebben deze inbreng serieus genomen en deze groep met deskundige ondersteuning bijgestaan in het vergelijkbaar maken met de andere modellen. Iets wat zeer gewaardeerd is en waarvoor wij niet alleen de wethouder willen bedanken, maar ook de verkeersdeskundige zelf, de heer Cees Verbokkem van Grontmij, voor de wijze waarop hij dat gedaan heeft. En toen, .......toen dreigde ineens een veel belovend proces te worden afgebroken. De inkt nog niet droog, het eindrapport nog niet in ons bezit, alle toezeggingen nog niet nagekomen of alles moest ineens in de versnelling, beter gezegd, "niet-meer-zeuren, doordrukken". Gelukkig heeft het college zich bedacht, dat het versnellen van maatschappelijke processen (lees: overslaan van essentiele fases), zeker als hier beloftes onder liggen, niet te versnellen zijn. Tijdig tot inkeer komen is geen zwakte, maar laat zien wat je werkelijk waard bent.
Wat zich de laatste maanden heeft afgespeeld, heb ik vaker meegemaakt. 'De gemeente' die een nog niet afgerond proces moedwillig en bruusk afsluit onder de noemer, 'ach ze willen toch niet' en daarmee een houding aan de dag legt in overeenstemming met die welke zij de bewoners toedicht cq verwijt. In ieder geval hebben deze beoogde versnellingen altijd meer tijd gevergd, dan dat het normaal afronden ervan zou hebben gekost.
Het maakt de SGLA nieuwsgierig wie u in deze adviseert en of ook maatschappelijke en politieke gevolgen, gedane toezeggingen en eigen beleid (bestuurlijke vernieuwing, inzet wijkbeheer) hierin worden meegenomen. Het afbreken van huizen en verbreken van beloften en ingrijpen in woonwijken is meer dan de uitkomst van een technisch rapport, technisch handelen of technisch onderbouwen. Met dit voorstel heeft u een juist besluit genomen, maar zoals eerder gezegd, niet een gemakkelijke.
Een aantal aanbevelingen voor het traject dat voor ons ligt.
Gezien de complexiteit van de problematiek zou het goed zijn de publieke raadpleging te splitsen in twee fasen. Ten eerste, om een informatie-achterstand weg te werken: een bijeenkomst puur gewijd aan het verstrekken van informatie en krijgen van verduidelijking hierop en pas daarna een bijeenkomst zijnde de publieke raadpleging. Daar zijn dus minimaal twee bijeenkomsten voor nodig. Daarnaast stelt de SGLA voor een aparte bijeenkomst te organiseren, die ingaat op de uitkomsten van de bestuurlijke rapportage HOV-Noord zelf en vervolgens af te stemmen op verzoeken vanuit het wijkbeheer.
De SGLA pleit er verder voor de publieke raadpleging niet te beperken tot een klus van ambtenaren en ingehuurden, maar ook raadsleden mee te laten doen aan de discussies. Niet om te vroeg standpunten in te nemen of te verdedigen, maar ter orientering en voorbereiding op te nemen besluiten. Teveel wordt er pas met raadsleden in discussie gegaan als een voorliggend besluit bij bewoners niet in goede aarde valt en een afwijkend besluit 'bevochten' wordt. Laten we in dit proces naar elkaar luisteren, elkaar bevragen en met elkaar de discussie voeren.
Laten we nu met ieders inzet van een veel belovend proces ook een lovend besluit maken.