Groen/blauwe Structuur

Pleitnota hoorzitting 16 april 2007 bij het Waterschap Vallei & Eem inzake bezwaar tegen keurvergunning Grebbeliniedijk

16 april 2007

Geachte commissie,

Ik wil graag allereerst verwijzen naar ons bezwaarschrift wat wij uiteraard handhaven. Wij hebben daarin bezwaar gemaakt tegen de verleende keurvergunningen voor de Provincie en de Gemeente Amersfoort. We hebben vorige week voor het eerst de brief ontvangen van het Waterschap, in het kader van de processtukken, waarin wordt ingegaan op onze bezwaren. Hoewel ingaan, het wordt nogal makkelijk afgedaan door te verwijzen naar de meldingen in het kader van de Boswet en ontheffingen in het kader van de Flora en Faunawet.

En hiermee raken we ook de kern van ons bezwaar. Het Waterschap heeft geen integrale afweging gemaakt bij het verlenen van de keurvergunning. Naar onze mening moet een bestuursorgaan, dus ook het Waterschap, bij het nemen van een ingrijpende beslissing wel een integrale afweging maken. Het gaat er om niet alleen kijken wat de wet zegt over bomen op een dijk, maar ook kijken naar ander wettelijk kader. Het kan niet zo zijn, dat alleen de Keur bepalend kan zijn. In de brief van 4 april 2007 van het Waterschap ontbreekt dus nogal wat in het blokje Wettelijk Kader.

Er had als wettelijk kader ook rekening moeten worden gehouden met het feit:

·        dat de Grebbeliniedijk als ecologische verbindingszone deel uit maakt van de ecologische hoofdstructuur, waarbij het nee tenzij principe geldt, conform het streekplan van de provincie Utrecht

·        dat de bomen deel uit maken van de te realiseren ecologische verbindingszone Coelhorst-Schothorst, conform het voorontwerp bestemmingsplan Maatweg van de gemeente Amersfoort

·        dat de Flora en Fauna wet verplicht tot het maken van afwegingen

·        dat ook in de Nota Ruimte de dijk en haar vooroevers zijn aangewezen als ecologische verbindingszone deel uit maakt van de ecologische hoofdstructuur

Kortom er is te eenzijdig getoetst en geen integrale afweging gemaakt. Dat het Waterschap in eerste instantie kijkt naar veiligheid, dat is logisch en mag ook verwacht worden. Maar bestuurders moeten ook over hun eigen grenzen heen kijken, zeker bij dergelijke maatschappelijk gevoelige onderwerpen. Daarbij duidelijk en goed communiceren en vooraf toetsen aan relevante (zoals zojuist genoemd) wettelijke kaders. Er had moeten worden gekeken welke alternatieven mogelijk waren, dat is nu pas recent gedaan door de gemeente Amersfoort, waar eventueel compensatie mogelijk is en hoe draagvlak kan worden gekregen. Ook het Waterschap, of moet ik zeggen juist het Waterschap, leeft niet in een ivoren toren!

Het Waterschap had zich moeten realiseren dat een dergelijk ingrijpen grote commotie zou veroorzaken en maatschappelijk onrust met zich zou meebrengen. Enig inlevingsvermogen had mogen worden verwacht. En helaas blijkt ook uit de brief van 4 april dat dit inlevingsvermogen nog steeds niet aanwezig is. Onze bezwaren worden niet inhoudelijk beantwoord, maar afgedaan met dooddoeners. Op deze manier zal begrip voor de keurvergunning nog steeds uitblijven.

We vragen (nog steeds) om een integrale afweging, waarbij getoetst wordt aan de Flora en Fauna wet, het nee tenzij principe voor wat betreft de ecologische verbindingszone én aangegeven wordt waar compensatie plaatsvindt. Tenslotte willen wij graag weten wanneer die toetsing aan Boswet en Flora en Faunawet gebeurd, wie daarvoor in de ogen van het Waterschap dan wel voor verantwoordelijk is en hoe die procedure open staat voor inspraak en bezwaar.